"De coronacrisis slaat wereldwijs keihard toe. De impact op de Nederlandse samenleving is groot; daarover hoef ik hier niets te schrijven, dat weten we allemaal", laat voorzitter Hugo Nieuwenhuizen, namens het bestuur en Kuychi-team, weten. "Wat we niet weten, is hoe erg het virus in Peru heeft toegeslagen. Daar komt nog bij dat je eigenlijk niet eens van één Peru kunt spreken; de omstandigheden in Lima zijn volstrekt niet te vergelijken met de omstandigheden waar de armste mensen van Peru, zoals die in ‘ons gebied” in Urubamba, mee geconfronteerd worden."

Anderhalve meter in een hutje?

"In Nederland gaat de horeca dicht, sluiten de winkels wat eerder, moeten we mondkapjes op en anderhalve meter afstand houden. Prima maatregelen, en laten we hopen dat ze effectief zijn. In Nederland zijn die ook best uitvoerbaar. In Peru ligt dat heel anders. Hoe hou je anderhalve meter afstand als je met je hele gezin in een klein hutje woont, en maar één kamer hebt? Hoe voorkom je dat je elkaar besmet, als je niet eens genoeg afstand kúnt houden? Hoe moet je vaker je handen wassen, als niet eens ieder hutje over stromend water beschikt?

Overleven

Corona heeft de maatschappij in Urubamba vele malen harder getroffen dan de maatschappij hier. Zoals zo vaak zijn het de armsten die het hardst getroffen worden. En dus wordt ook ons project keihard geraakt. We hebben in de Kuychi-brief vaak gehamerd op het grote belang van onderwijs; daar wil ik niets aan af doen, dat is ook ontzettend belangrijk. Maar op dit moment is overleven nóg belangrijker.
Het is niet mogelijk het project open te houden zonder de deelnemers bloot te stellen aan grote risico’s van besmetting, dus het bestuur van Niños del Arco Iris heeft er voor moeten kiezen het project te sluiten, en de beschikbare middelen nu eerst te gebruiken om voedselpakketten uit te delen. First things first tenslotte. Intussen wordt wel gewerkt aan mogelijkheden om onderwijs op afstand te geven, maar onze doelgroep verkeert niet in de omstandigheden dat iedereen thuis een behoorlijke computer en internetverbinding heeft, dus dat werkt daar toch écht anders dan bij ons.

Tering naar de nering

Het is geen geheim dat het onze bedoeling was om het project langzaamaan op eigen benen te laten staan, in financiële zin. Daar werd hard aan gewerkt, door daar meer inkomsten uit het toerisme te realiseren, met het hotel en met bezoekers aan het project, en ook een eigen inkomstenstroom aan donaties op gang te brengen. De afhankelijkheid van onze donateurs in Nederland zou daarmee af kunnen nemen. Uiteindelijk moet zelfs een fantastisch project als dit ooit zijn eigen bestaansrecht bewijzen, en financieel onafhankelijk kunnen opereren. Het jaar 2020 leek ons als bestuur van Kuychi een mooi moment om naar toe te werken.
Helaas heeft ook hier corona roet in het eten gegooid. Als er één sector hard is geraakt is het wel het toerisme; dat is nagenoeg opgedroogd. En dus zijn de eigen inkomsten in Urubamba ook nagenoeg nihil. Uiteraard heeft het bestuur van Ninos del Arco Iris ook de tering naar de nering gezet, en de kosten zo veel mogelijk teruggebracht, maar je kunt niet al je personeel buiten zetten. Ook in Peru bestaat een vorm van ontslagbescherming, en bovendien zou het niet getuigen van veel loyaliteit naar de mensen die zich al jarenlang voor de kinderen inzetten als ze ontslagen worden. Er is wel ingegrepen op plaatsen waar dat kon, om de kosten terug te brengen. Het opzetten van een eigen groep donateurs is ook niet makkelijk in tijden waarin alle sociale contacten uit den boze zijn. De strategie is ook daar: proberen de coronacrisis door te komen, en daarna werken aan herstel van je activiteiten.

Doorgaan!

Het bestuur van Kuychi en het Kuychi-team hebben uiteraard niet achterovergeleund om af te wachten wat er gebeurt. We hebben nauwe contacten met het bestuur van Ninos del Arco Iris, en met hen afgesproken dat zij een strategie op gaan stellen over de manier waarop daar met de corona crisis omgegaan zal worden. Zodra die strategie is vastgesteld zullen we die uiteraard bekend maken, zodat iedereen die bij het project betrokken is op de hoogte blijft. Intussen doen zij er in Peru, en wij hier, alles aan om het project door te laten gaan, en liefst zo snel mogelijk weer op de oude voet. Onze plannen voor financiële onafhankelijkheid in 2020 hebben we maar even in de koelkast gezet.

Donaties noodzakelijk

Als bestuur en Kuychi-team blijven we dus nog actief. Het inzamelen van donaties blijft noodzakelijk, nu misschien wel meer dan ooit. Het voorgenomen stapje terug lijkt op dit moment geen reële optie. Laten we er eerst aan werken om onze doelgroep daar, de allerarmste kinderen in Peru, niet de dupe te laten worden van de wereldwijde crisis. Zij hebben dat zéker niet verdiend."

We rekenen op u!

‍
‍

“Als iemand in 2019 de voorspelling gedaan zou hebben, dat in het vroege voorjaar van 2020 de hele wereld bewegingloos en stil zou zijn, zou niemand dat geloofd hebben; we zouden er allemaal hard om gelachen hebben. Maar toch gebeurde het!”, schrijft onze 'founding mother' Helena van Engelen op het moment dat we in de tweede golf van het coronavirus zitten, “en we onze adem inhouden achter ons mondkapje. Het is een zware en moeilijke tijd. Toch mogen we ons gelukkig prijzen dat we in het ‘rijke Westen’ wonen, waar zorg, middelen en financiële steun voorhanden zijn. Zo niet, in vele arme landen, zoals in Perú.”

Honger, armoede, uitzichtloosheid

“Perú is een van de landen in Zuid-Amerika dat het meest geteisterd is. Het merendeel van de bevolking, zeer zeker in onze Andes, werkt als officieuze dagloner: één dag geen werk betekent dat er de volgende dag geen brood op de plank ligt. Honger, armoede, uitzichtloosheid, ziekte! Geen regering, die probeert de grote nood te lenigen, maar wel een hele strenge lockdown die door het leger gehandhaafd wordt. Geen medische zorg voor de bevolking, mensen sterven op straat. Besmetting gaat van huis tot huis doordat de hygiëne slecht is en mensen met velen in kleine slecht geventileerde ruimtes wonen. Onze kinderen en hun families lijden!”

Alles uit de kast halen

“Onze stichting, heeft vanaf het begin van de uitbraak onze Indianenfamilies bijgestaan met voedselmanden zodat ze kunnen overleven. Ons team in Perú doet er iedere dag alles aan om onze kinderen op afstand les te geven en hen in een gezond en educatief dagritme te houden, waarin ook de ouders betrokken worden. U zult verbaasd staan over de inventiviteit en de vindingrijkheid die uit de kast gehaald worden om het onderwijs de kwaliteit te geven waar onze kinderen recht op hebben. Zo maken onze kinderen samen met hun leraren voor andere kinderen een radioprogramma om andere kinderen een hart onder de riem te steken en voorlichting te geven over hygiëne. Onze mensen in Perú werken heel hard, hand in hand met onze ouders en onze kinderen, die dankbaar zijn naar ons en naar u.”

We moeten doorgaan

“Wij willen en moeten doorgaan om hen te steunen en de hand te reiken, zodat ze met onze hulp weer op kunnen staan en ondanks deze zware COVID-19 tijd een menswaardig bestaan hebben waarin ze kunnen leven, leren en groeien.
Moeder Aarde, pachamama, zoals wij in de Andes zeggen, heeft het moeilijk en met haar al haar vele kinderen, maar...... er is een levensgroot verschil waar je wiegje staat in deze grote wereld. Ons wiegje is nog vrij warm en schoon, ook al hebben wij het zwaar. Het wiegje van onze bergkinderen is een oude kapotte doos! 

Help hen, zeker in deze moeilijke tijd, naar een betere toekomst!

Wij hebben uw hulp en steun heel hard nodig!!!”

‍

Met de campagne #SúmateAMiHistoria (Join my story!) wordt in Peru actie gevoerd om geld in te zamelen voor onderwijs en zorg voor de allerarmste niños. Dat is heel hard nodig. In de regio Cusco kan 72% van de leerlingen niet meekomen met rekenen en 51% begrijpt niet wat ze lezen. Een van de oorzaken is slechte voeding. Maar liefst 1 op de 3 kinderen lijkt aan bloedarmoede en hoeft niet te rekenen op zorg. Laten we de Peruaanse hulpactie steunen en meedoen. Zoals we dat altijd doen.

Zo werken we samen aan een betere toekomst. Doet u mee? Word ook donateur!

‍